Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

Η κρίση των διευθυντών

Χθές το βράδυ έγινε συνάντηση των Δ.Σ. των πέντε ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης με τους αιρετούς του κλάδου στα υπηρεσιακά συμβούλια της Θεσσαλονίκης. Οι αιρετοί μας ενημέρωσαν γιά το αποτέλεσμα της επιλογής διευθυντών των σχολείων και γιά τη στάση που αυτοί κράτησαν ως εκπρόσωποι του κλάδου. Στη συζήτηση που ακολούθησε ακούστηκαν μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις, όπως αυτή του συναδέλφου Πάνου Ρακιτζή, ο οποίος με μιά πρώτη ανάγνωση των βαθμολογιών διαπίστωσε μιά σαφή τάση σχετικά με τους υποψηφίους διευθυντές, που υπήρξαν πρόσφατα και υποψήφιοι παραταξιακών ψηφοδελτίων κατά τις αρχαιρεσίες της ΕΛΜΕ, του συνεδρίου της ΟΛΜΕ, αλλά και κατά τις εκολογές των αιρετών. Οι υποψήφιοι των ψηφοδελτίων της ΔΑΚΕ έλαβαν βαθμολογία κατά μέσο όρο 19,1 μονάδες, οι υποψήφιοι της ΠΑΣΚ έλαβαν κατά μέσο όρο 17,5 μονάδες και εκείνοι των ψηφοδελτίων των ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ και της ΕΝΟΤΗΤΑΣ έλαβαν κατά μέσο όρο μόνο 6,1 μονάδες. Τα στοιχεία αυτά αφορούν τους εκπαιδευτικούς – υποψήφιους διευθυντές της Β' ΕΛΜΕΘ. Το φαινόμενο αυτό δεν παρατηρήθηκε στους υποψήφιους διευθυντές που είναι ήδη εκλεγμένοι στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ, ούτε σ' αυτούς που είχαν εκλεγεί στο συνέδριο της ΟΛΜΕ. Ο Π. Ρακιτζής δεσμεύτηκε να προχωρήσει σε μιά γενικότερη εκτίμηση του φαινομένου αυτού σε σχέση και με τις άλλες τέσσερις ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης και μάλιστα συσχετίζοντας το σημερινό αποτέλεσμα με τους πίνακες του 2002. Τότε, βέβαια, οι όροι ήταν διαφοροποιημένοι (αντεστραμμένοι), όπως μας είπε, γιά τους υποψηφίους της ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, ωστόσο οι υποψήφιοι των άλλων ψηφοδελτίων είχαν λάβει και τότε αντίστοιχες με τις τωρινές χαμηλές βαθμολογίες.

Αλλά και άλλοι συνάδελφοι, όπως ο Ν. Αγαθαγγέλου και ο Τ. Μηταφίδης, παρατήρησαν ένα άλλο παρόμοιο φαινόμενο. Οι υποψήφιοι διευθυντές που είχαν υψηλή βαθμολογία λόγω αυξημένων μετρήσιμων προσόντων, έλαβαν χαμηλή βαθμολογία στη συνέντευξη, ενώ αντίθετα εκείνοι που είχαν χαμηλά μετρήσιμα προσόντα, διέπρεψαν στη συνέντευξη. (Υπενθυμίζω ότι στην τελική βαθμολογία συνυπολογίζονται τα τυπικά - μετρήσιμα προσόντα και η συνέντευξη). Τί να δείχνουν, άραγε, αυτά τα φαινόμενα ή αλλιώς, τί θέλει να πεί ο ποιητής;

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΕΔΩ...
***********************************

ΕΥΘΥΝΗ, ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, ΥΠΕΡΒΑΣΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ

«Ειλόμην αν αδικείσθαι ή αδικείν»






H μυστική ψηφοφορία είναι ‘εκ των ουκ άνευ' στην εκλογή των στελεχών της σχολικής κοινότητας, όπως και η ευκταία, επιδιωκόμενη(;) ακόμα δε περισσότερο, η αποκλειστική προώθηση στις προκηρυχθείσες επιτελικές θέσεις, των πλειοψηφισάντων υποψηφίων, όπως καλώς εισηγείται στους αιρετούς των Υπηρεσιακών Συμβουλίων η ΟΛΜΕ με την εκφρασθείσα της σχετική θέση.. Πολύ καλά στοχεύει εδώ η ΟΛΜΕ, μα φαίνεται να χάνει την αλήθεια της παρακάτω...

http://www.alfavita.gr/anakoinoseis/anak20080114h.php

Εξ ίσου άστοχα ερμηνεύουν απ' ότι (και παρακάτω) διαφαίνεται ότι οι σχετικές (για την εκλογή των υποδιεθυντών) εγκύκλιοι (βλ. Σ1 και Σ2 ) την ίδια την συνταγματική και νομική τους βάση, αποδομώντας ή και παρερμηνεύοντας, αντιστοίχως, [με δυσνόητα, μη αρμόζοντα σε ερμηνευτικό-διευκρινιστικό υπηρεσιακό έγγραφο, ελληνικά, έμπλεα αμφίσημων εκφράσεων και θολών αιτιάσεων που παραπέμπουν σε ατυχήσασα παρωδία του τύπου « …ΗΞΕΙΣ ΑΦΙΞΕΙΣ ΕΝ ΠOΛΕΜΩ ΟΥ ΘΝΗΞΕΙΣ…»] το διακύβευμα της ερμηνευτικής/καθοδηγητικής αποστολής τους.

[ Σ1 ... Οι υποψήφιοι προτείνονται από τους αιτούντες σε αριθμό τριπλάσιο των υφιστάμενων θέσεων...]

Κατά την μέση επικρατούσα άποψη (όπως αυτή σ' εμένα, τουλάχιστον, έγινε αντιληπτή) οι ρυθμίσεις των σχετικών εγκυκλίων, εκ των πραγμάτων, δρομολογούν την αποδόμηση αυτών καθ' αυτών των υποψηφίων ως συμπαγών προσώπων-αδιαίρετων πολιτικών υποκειμένων και αποκλειστικών φορέων του μοναδικού συνδυασμού των προσόντων μα και των αδυναμιών τους. Οι αιτιάσεις-οδηγίες τους, απέχουν τα μάλα από το δημοκρατικό αυτονόητο(;) της ενεργού παρουσίας τους στην εκλογική διαδικασία, του δικαιώματος ψήφου, εν τέλει της απαραίτητης για την "ουσία" της επερχόμενης εκλογής, απεύθυνσης τους στο "εκλεκτορικό" σώμα του Συλλόγου των Διδασκόντων.

Αναρωτιέται κανείς… με ποιόν άλλον τρόπο γίνονται οι μικρές ή μεγάλες εκλογικές (έστω εισηγητικές στην περίπτωση μας) διαδικασίες, από τον εκάστοτε πολιτιστικό-αθλητικό σύλλογο έως τις εκλογές για την ανάδειξη της κυβέρνησης; Ο κατά περίπτωσιν, υποψήφιος πρόεδρος πολιτιστικού-αθλητικού συλλόγου ή ο υποψήφιος δήμαρχος ή ακόμα ο υποψήφιος πρωθυπουργός δεν απευθύνεται στους εκλογείς, δεν ψηφίζει; Απουσιάζει ο εκάστοτε υποψήφιος μήπως σ' αυτήν την κρίσιμη, για το κοινό συμφέρον, διαδικασία από τον σύλλογο, την πόλη ή την χώρα του; ...

[Σ1... «Ο σύλλογος των διδασκόντων κάθε σχολικής μονάδας και Σ.Ε.Κ., σε συνεδρίασή του από την οποία απέχουν οι υποψήφιοι , συντάσσει αιτιολογημένο πίνακα υποψηφίων υποδιευθυντών σχολικών μονάδων και Σ.Ε.Κ. και υπευθύνων τομέων Σ.Ε.Κ.. αιτιολογώντας πλήρως τη γνώμη του για τη θέση στην οποία κατατάσσει κάθε υποψήφιο στον πίνακα αυτό...

Τέτοιες αστοχίες(;) σε μέρες Δημοκρατίας, συσκοτίζουν περαιτέρω την νεοπαγή επιχειρούμενη δια των σχετικών εγκυκλίων, διαδικασία, αποσπώντας τεχνηέντως τα ανθρώπινα πρόσωπα - δίκην φυγοκεντρικού διαχωριστήρα- από τα προσόντα τους, υπό το πρίσμα ενός μάλλον άτυχου ομογενοποιημένου "μάλτιπλ τσόις" ψυχολογίστικου τύπου, προεξοφλημένου μάνατζμεντ .

[ Σ2 …Στο Πρακτικό του Συλλόγου των Διδασκόντων του σχολείου σας θα συμπεριλαμβάνεται αιτιολογημένος πίνακας κατάταξης για όλους τους Υποψηφίους Υποδιευθυντές . Ειδικότερα, για την κατάταξη των υποψηφίων θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα εξής κριτήρια: α. η ικανότητα του υποψηφίου να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, β. να επιλύει προβλήματα ( διδακτικά, διοικητικά, οργανωτικά, λειτουργικά κ.λ.π.), γ. να δημιουργεί το κατάλληλο παιδαγωγικό περιβάλλον και δ. να εμπνέει τους εκπαιδευτικούς στην άσκηση των καθηκόντων τους…]

Μια πρώτη εκτίμηση μπορεί να είναι, ότι πέραν των στον τύπο του managment αξιώσεων (αν και δεν δίνεται με σαφήνεια η προσέγγιση στην ενδεχόμενη ουσία του νέου αυτού για την Εκ-παίδευση διαχειριστικού είδους), το αινιγματικώς προτεινόμενο στην εγκύκλιο (Σ2) «αξιολογικό» πινάκιο, μάλλον φαίνεται να επιχειρεί την συγκάλυψη του αφανισμού της κορυφαίας στιγμής της Δημοκρατίας, της ίδιας της λέξεως «ψηφοφορία». Και βέβαια της δι' αυτής σημαινόμενη πρακτική, την αναπόδραστη (σε όρους στοιχειώδους Δημοκρατίας) μυστική ψηφοφορία, την απαραίτητη εφορευτική Επιτροπή και όλου του συμπαρομαρτούντος, κατακτημένου (με μακραίωνους σκληρούς αγώνες) πολιτικού και νομικού μας πολιτισμού. Εν προκειμένω, αντί της αρχαιόθεν κατακτημένης (κατά περιόδους) ψηφοφορίας, προτείνεται το δυσεπίλυτο διαπροσωπικό/συλλογικό πρόβλημα:

[ Σ1 … συντάσσει αιτιολογημένο πίνακα υποψηφίων υποδιευθυντών σχολικών μονάδων και Σ.Ε.Κ. και υπευθύνων τομέων Σ.Ε.Κ.. αιτιολογώντας πλήρως τη γνώμη του …]

Με την επιδίωξη αυτού του κενοφανούς μοντέλου, οι εκπεσόντες πλέον πολίτες... υπό ομηρίαν λειτουργοί της Παιδείας, προσομοιάζουν με πελάτες μιας μαγικής «αγοραστικής» διαδικασίας που μπορούν ως απελεύθεροι πλέον, ιδίοις εκχωρημένοις δικαιώμασι και εξόδοις, να επιλέξουν την καλύτερα συσκευασμένη συνδυαστική εκδοχή των (αποκεχωρισμένων από τα νύν μετανεωτερικά-τέως πολιτικά υποκείμενα) ακέφαλων προσόντων τα οποία αυτοβούλως και κοπιωδώς μέχρι τότε, στο σώμα, στο πνεύμα, και στην ψυχή τους, συνήθιζαν (τα υποκείμενα) πεισματικά να φέρουν. Θυμίζουν τότε αγχωμένους καταναλωτές/πελάτες, ενώ οι υπό αξιολογικό τεμαχισμό υποψήφιοι επιτελείς προσφέρονται προς αόριστον μερικήν κατανάλωσιν. Τοιουτοτρόπως οι μεν "εκλογείς" καλούνται να επικυρώσουν, οι δε "υποψήφιοι" να πιστοποιηθούν μερικώς, σε μια «μεταδημοκρατική Διαδικασία».

Όλοι μαζί ανεξαιρέτως, καλούνται σε μια αλυσιτελή διαδικασία για να επιβραβεύσουν εν « απείρω τέλει » (και υπό τον τύπον ερωτηματολογίου σε έρευνα αμφιβόλου -αν και προκατασκευασμένης- αγοραστικής επιτυχίας) μια αδόκιμη και μη συλλογικά θεσμισμένη φαντασιακή "μεταμοντέρνα" συρραφή των ποικίλων "πολυθετικώς ταξινομημένων" -δίκην ραφιναρισμένων- προϊόντων/προσόντων "τους", σ' ένα υπό «φαντασιακήν» κατασκευήν «διαπροσωπικού τύπου», ανθρωπίνως αδύνατον να υπάρξει, έλλογον όν.

Ακολουθεί συνήθως το Αδιέξοδο (μέχρι ίσως της απευκταίας(;) προσαρμογής) ή και η μυστική -τρόπον τινά- συμβατική καταφυγή στις "απλές", παλιές και εντός εσωτέρων ειδικών ρυθμίσεων και χώρων, πρακτικές. Ενίοτε όμως, (και επειδή στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα), ενώπιον αυτού του "μεταρρυθμιστικού" χάους, δεν αποκλείεται η Αυτόματη Έγερσις Ικανού Τμήματος του Συλλογικού Σώματος και η ελπιδοφόρος Υπέρβαση -χάριν της Δημοκρατίας- των πάσης φύσεως εθιμικής ή και νομικίστικης ρυθμιστικής υφής, ρευστών και παράτυπων διαδικασιών.

Σ' αυτές τις κατ' εξαίρεσιν υπερβατικές συλλογικές ‘μικρές' και μεγάλες κατακτήσεις, με την πολλαπλασιαστική τους δυναμική, "είθισται" να στηρίζει η Δημοκρατία το διαρκές διακύβευμα της διεύρυνσης της. Αντιθέτως στην συνήθη περίπτωση επικράτησης της "νομιμοποιημένης", συγκεντρωτικής και της υποτακτικής -(στις εξωκοινωνικές καλπάζουσες χίμαιρες της επικυριαρχούσης "μετανεωτερικής" κοινωνικής κατασκευής)- τεχνηέντως επιτευχθείσης "συναίνεσης", η μόνη πολιτική/αντιπελατειακή προφώνηση που αρμόζει, δεν μπορεί παρά να είναι:

ΤΙΣ ΑΓΟΡΑΖΕΣΘΑΙ/ΑΓΟΡΑΖΕΙΝ ΒΟΥΛΕΤΑΙ;

http://users.thess.sch.gr/veccio/lexolagnil/apofori.htm



Πικρή αλλά αναπόδραστη είναι και η αρκούντως αποκαλυπτική γύμνια του συνδικαλιστικού -εν προκειμένω στο επίπεδο των αιρετών- δυναμικού. Εξίσου πικρή αλλά πολύ χρήσιμη είναι και η αναπόφευκτη -εν είδει Απογραφής- αξιολόγηση του στελεχικού της "οργανωμένης παιδείας" δυναμικού, στο πλαίσιο της στενής αλλά και της ευρείας πολιτικής ετεροαξιολόγησης.

Εν συνόλω "νοσταλγική" και γλυκόπικρη¨" είναι και η "αρχαία" αναβλύζουσα ένδεια στοχοθεσίας και μεθόδων της "οργανωμένης παιδείας" που απάδει αστόχαστη(;) ή αποκλίνει πεισματικά από τις θεσμικά συνομολογημένες τακτικές και στρατηγικές επιδιώξεις μιας κατ΄ έννοιαν Δημόσιας Παιδείας.

http://www.protovoulia.net/5sygklisi.htm

Άραγε οι φροντιστηριακώς -και με "υπερσύγχρονα" λυσάρια τύπου "σιντί"- λειτουργικώς, παιδαγωγικώς και γνωστικώς ελλειματικές ποικίλες εξεταστικές διαδικασίες για την μέσω "μάλτιπλ τσόις" επιλογή ανάλογων στελεχών [είτε αποκλειστικώς δια αυτού είτε και μετά της λεγομένης "συνεντεύξεως"] καθώς και η επιλογή των στελεχών με κριτήριο την -ως επί το πλείστον- κομματικά χρωματισμένη ή και πατιναρισμένη με "αρχαία σκουριά" (που κατά «δημοκρατική-προοδευτική» παράδοση εμμέσως επισυμβαίνει) καλύπτουν παιδαγωγικά και πολιτικά την στρατηγική της Πολιτείας στόχευση για μια φωτεινή πορεία στην Έρημη (της Παιδείας μας) Χώρα;

http://www.protovoulia.net/Psifisma_D_ELMETh_Dec07.htm

Υπ' αυτούς τους όρους, το απ' όλους τους τόνους εξυμνηθέν κύτταρον της "οργανωμένης παιδείας"(της Εκ-παίδευσης μάλλον, εκ του τοιουτοτρόπως προσδοκώμενου αποτελέσματος), ο «μαρτυρικά» την «επ' ανταλλαγή» (trampa) της ησυχίας του υφιστάμενος "μικρός λαός" προσφέρει άοκνα την άκραν του "Συν-λόγου" του Σιωπήν. Αυτήν που εν συνεχεία παγώνει ο συνακόλουθος ψυχρός ανεμοδαρμένος δρόμος της εν γενικευμένη «δημοσία» ιδιωτεία προσαρμογής/προσαγωγής στους (όχι σπάνια) εκτός Συνταγματικής Παιδείας άνωθεν εξαναγκασμούς. Αν δεχθούμε την προοπτική μιας απόλυτης κυριαρχίας αυτών των όρων, η βάση της παιδευτικής πυραμίδας, ο επιλεγόμενος και «Σύλλογος των Διδασκόντων», τείνει οριακά να αυτοαναιρεθεί.

http://parodos.net.gr/melodorama/melodorama.htm

Επί πλέον η αφ' υψηλού -αραιά και που- χρησμολόγηση/παυσίλυπη συνταγοδοσία του "συνδικαλιστικού επισκέπτη", μάλλον επιτείνει το χρόνιο πρόβλημα και ο εναπομείνας «Σύλλογος» καθίσται παθητικός συνυπεύθυνος αποδέκτης/ανατροφοδότης και ενδιάθετος "νομιμοποιητής" παρηκμασμένων συντεχνιακών ισορροπιών, ψευδοπολιτικών προαποφασισμένων επιδιώξεων, καθηλωμένος σε μια εθιμικά «θεσμισμένη» διαπροσωπική και "συλλογική" ανόσια αδιαφορία.

http://www.protovoulia.net/arthra/KINHMA-PAIDEIAS.htm

Η προταθείσα από τα δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα Μη Συμμετοχή των λειτουργών της Παιδείας στις «συνεντεύξεις» των υπηρεσιακών συμβουλίων-αξιολογικών επιτροπών, σε συνδυασμό με την χρόνια παθολογική λαγνεία των «κεκτημένων» και «αναπόδραστων» ψευδοπολιτικών διευθετήσεων που περιγράφηκαν παραπάνω, τείνει να καταστήσει άκυρη και υποκριτική, ακόμα και την ικανή και αναγκαία δημοκρατική συνθήκη (την δια μυστικής ψηφοφορίας «εκλογή» ή και εκλογή στελεχών) για την υπόσταση του.

Πλήν όμως -και παρά τα μείζονα του προβλήματα- το αναντικατάστατο εν δυνάμει αναστατικό κύτταρο της Σχολικής Κοινότητας, ο Σύλλογος των Διδασκόντων και η συναρτώμενη μ' αυτόν συνδικαλιστική πυραμίδα οφείλει να επαναστηθεί.

http://www.protovoulia.net/Triantafyllos.htm

Η δε μέχρι πρότινος (μέσω μυστικής ψηφοφορίας) κατακτημένη εισηγητική -έστω και σε ελάσσονα κλίμακα- δυναμική δεν αναιρεί την αναγκαιότητα (εκατέρωθεν και πολλαπλώς χρήσιμων) αξιολογικών διαδικασιών, όσο κι αν αυτές (ή μάλλον ακριβώς γι' αυτό), αποκαλύπτουν, αναπόφευκτα, πολιτικά -αλλά και σε διαπροσωπικό επίπεδο- τις αγκυλώσεις ή ακόμα και την ανεπάρκεια σημαντικού μέρους του όλου δυναμικού της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Το Φως όσο και σκληρό να 'ναι, είναι προτιμότερο απ' το βολικό για αρκετούς σκοτάδι που επιμένουν να μοιράζουν «δημοκρατικά» το «δικαίωμα» στην κυριαρχία της μετριοκρατίας για να μπορεί κι αυτή (η τελευταία) με τη σειρά της βολικά, σε σκοτεινά και ξένα αναστηλώματα να τους ξαναπροσδένει.

http://www.protovoulia.net/arthra/evlogisan-ta-genia-tous.htm

Τέτοιες, δυστυχώς όχι σπανίζουσες πρακτικές, με την φοβική (και εναλλακτικώς θρασεία) ιδιοσυστασία τους, μοιράζουν το απολιτικό απαιδευσιακό τους εκτόπισμα «δεξιά κι αριστερά» επιδιώκοντας να εξουδετερώσουν ακόμα και τις πλέον ρηξικέλευθες πολιτικές πρακτικές για την εμβάθυνση της δημοκρατίας σε αμεσότερες μορφές παιδαγωγικής, διοικητικής υφής, αλλά και εν τιμή οριζόντιας ή και αντιπροσωπευτικής συνδικαλιστικής δράσης.

http://www.protovoulia.net

Δεν λείπουν οι περιπτώσεις όπου το « ΑΠΑΡΑΒΑΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ » στην των " Πάντων Αδυναμία ", κατακλύζει έναν τεχνηέντως εκφρασμένο/διευθετημένο «Συλλόγο» Διδασκόντων, οδηγώντας τον σε ευθεία σύμπλευση με κενολόγους αριβισμούς και καταναγκαστικής υφής αγκυλώσεις, όπου απροκάλυπτα -από κοινού πλέον- επιχειρούν την οπισθοδρόμηση του Δημόσιου Σχολείου, τον εγκλωβισμό του στο χείριστο μέτρο, την δια της συνεχούς αποδομητικής «τρικλοποδιάς» εξόντωση των ακριβότερων κινητηρίων δυνάμεων της Σχολικής Κοινότητας: της Ευθύνης, της Πρωτοβουλίας, της Εγρήγορσης, της Υπέρβασης, της Πολιτικής Δράσης.

http://www.protovoulia.net/arthra/katalipsi-epanalipsi.htm

Παρ' όλα αυτά τα ΚΑΚΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ της μικρής ή μεγάλης Σχολικής Πόλης αλλά και τα όποια ανάλογα της Ελληνικής Πολιτείας, ο κοινωνικός προσανατολισμός του συνεπούς Δασκάλου που λειτουργεί στο όνομα της πολιτισμικά και συνταγματικά προσδιορισμένης Παιδείας (και όχι της κατακερματισμένης εκ-παίδευσης) δεν μπορεί να αποκλίνει από το διαρκές αίτημα της Ισονομίας, της (με ευνοϊκότερους όρους Δικαίου για τους πολλούς) Δημοκρατικής Κοινωνικής Ανασύνταξης.

http://www.protovoulia.net/arthra/utopia.htm

Ο Δάσκαλος δεν μπορεί να επιτρέψει το ξήλωμα της ζυγαριάς της Δημοκρατίας μας, είναι καταδικασμένος να αντισταθεί, αν θέλει να κρατήσει το όνομα του, με τον καθημερινό του αγώνα για την διαρκή συλλογική αναστατική παιδαγωγική/πολιτική πράξη.

Ο Δάσκαλος αναπόδραστα θα στηρίξει (και κατ' αναλογίαν ενδέχεται να στηριχθεί από) το πρωτοβάθμιο συλλογικό μας όργανο. Θα δώσει σκληρόν αγώνα για να ξανασηκώσει όρθιο τον Σύλλογο των Διδασκόντων. Υπ' αυτό το ακλόνητο πρίσμα, οι συνάδελφοι που θέλουν να συμβάλλουν από επιτελικές θέσεις στην ευόδωση της Παιδείας, οφείλουν να σεβαστούν ακόμα και τις "κακώς κείμενες" αποφάσεις τις «μικρής τους πόλης».

Παράλληλα οι υποψήφιοι συνάδελφοι για τις όποιες επιτελικές (της Παιδείας) θέσεις πρέπει να δώσουν την μάχη των όποιων «συνεντεύξεων» για να αξιολογήσουν αυτοί πρωτίστως αλλά και να αξιολογηθούν στο πλαίσιο της θεσμικά σεβαστής και κατοχυρωμένης συνδικαλιστικής και διοικητικής πυραμίδας. Μ' αυτόν τον (σε Δάσκαλο αρμόζοντα) υπερβατικό και γενναίο τρόπο, ο αληθινός δάσκαλος θα συντελέσει με την προσωπική/πολιτική του στάση στην ποιοτική αναβάθμιση της όλης Παιδείας.

Ο Σωκράτης δεν βγήκε ποτέ του απ' την Αθήνα, εκεί έμεινε και εκεί ήπιε και το κώνειο. Ας ζηλέψουμε κι εμείς οι ταπεινοί «κληρονόμοι» ένα μικρό ψήγμα απ' την γενναία σοφία του... «Ειλόμην αν αδικείσθαι ή αδικείν»

Εν κατακλείδι οι καλοί συνάδελφοι αλλά και οι εν τιμή διαμορφωμένες ‘μικρές' και μεγάλες συλλογικότητες τους, οφείλουν προσωπικά και πολιτικά (και όχι μόνο για την τιμή των όπλων) να διαβούν τον Ρουβίκωνα της τάλαινας εκπαιδευτικής αξιολογικής πυραμίδας, κλείνοντας ερμητικά τα αυτιά στις σειρήνες της κούφιας σε συλλογικό περιεχόμενο επικίνδυνης (για την περιεκτική προοπτική της κατακτημένης Δημοκρατίας μας) ηθικολογίας.

Να διεκδικήσουν πεδίο συλλογικής δόξης και τιμής λαμπρό και πολιτικά επιμερισμένο στο όνομα της Δημόσιας Παιδείας της Ισονομίας και του Δικαίου. Εδώ και τώρα να ακυρώσουν με την καθημερινή τους πρακτική το χάλι της παραλυμένης "Δημόσιας Ιδιωτείας".

Να στρώσουν πανηγυρικά το λιτό χαλί της Παιδαγωγικής Ελευθερίας και της Ζώσας Δημοκρατίας. Και όχι προσδοκώντας μοιρολατρικά κάποιους Άλλους "εφικτούς" Θαυμαστούς Καινούργιους Κόσμους(;) να υπεκφεύγουν της προσωπικής τους ευθύνης και (συ)στράτευσης στα μικρά και μεγάλα της ξυλευόμενης Δημόσιας Παιδείας, κελεύσματα. Εδώ και τώρα, σήμερα και αύριο, να μαρτυρήσουν ευθαρσώς την πολιτική και ηθική τους Αλήθεια.

Να αναπτύξουν δυναμικά την ηθική και πολιτική διαχείριση της καθημερινότητας τους και την συνεπαγόμενη απ' αυτήν αληθινή της προοπτική. Εδώ μπροστά στους μαθητές τους, μπροστά στην κάτω κοινωνία που τους περιμένει, να συντριβούν ως αληθινοί δάσκαλοι, συντρίβοντας το Στοιχειό που με την αποδομητική «επιδότηση» και τις καλπάζουσες «τρικλοποδιές» της πολυποίκιλης Ιδιωτείας κατατρώγει καθημερινά –[κι όχι μόνο κάθε δεκαπέντε, συνήθως Πέμπτη]- τις σάρκες των παιδιών μας.

Μα δεν υπάρχει Ελπίς; Όχι.

Υπάρχει ΑΓΩΝΑΣ, ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ.

Προσωπικός και (της Πόλης) Πολιτικός. Υπάρχει η Τιμή και το Τίμημα (μικρό ή μεγάλο) της Ελευθερίας, της Παιδείας που δεν εκχωρείται για ένα κομμάτι πλαστικό «Ψωμί».

Κόντρα στην καταφανώς και προκλητικώς πλέον εκπίπτουσα "Βαρειά Βιομηχανία του Πολιτισμού" η εκ των πραγμάτων αναπόδραστα συναρτώμενη μ' αυτόν Παιδεία, ως ευρύτερη έννοια αλλά και ως θεσμικώς οργανωμένη Πολιτειακή Συντεταγμένη, του Δάσκαλου τον καθημερινό Αγώνα περιμένει. Η Παιδεία δεν έχει άλλη επιλογή παρά απ' το καθημερινό του Δασκάλου "ύψος" να υψωθεί ή πάλι απ' αυτό του εκπεσόντος "δάσκαλου" να τσακιστεί κι από "ψηλά" να πέσει.

http://www.protovoulia.net/arthra/ki_olo_giortazoyme.htm

Υπάρχει κι ο εν Τιμή -χωρίς των αξιωμάτων την αγοραστική τιμή και σκοπιμότητα- Πατριωτικός Πολιτικός Πόλεμος. Σ' αυτόν προσφεύγουμε αναγκαστικά όταν πρόκειται να υπερασπιστούμε σε άνιση μάχη μ' αγώνα τις (όποιες ακόμα εν συλλογική αληθεία και ενεργεία) Συνταγματικές Επιταγές.

Είναι ο μοναδικός απέναντι στην Έκπτωση της Παιδείας (συνταγματικά επιβεβλημένος) τρόπος για να εξασφαλίσουμε την (με πολύχρονους σκληρούς αγώνες) λειτουργική τους παρακαταθήκη στο Σήμερα και την "αναγκαστική" για μια στοιχειωδώς απαραίτητη αισιόδοξη δυναμική τους στο Αύριο.

Υπάρχει ΕΥΘΥΝΗ. Προσωπική και Πολιτική

Υπάρχει(;) ΕΥΘΙΞΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΥΘΥΝΗ, ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, ΥΠΕΡΒΑΣΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ

http://www.protovoulia.net/



Βασίλης Βέτσος, 14.1.2008
http://users.sch.gr/veccio

Διδάσκων στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης
http://lyk-mous-thess.thess.sch.gr/

*****



Σ1 http://users.sch.gr/veccio/ypodieythintes1.doc

Σ2 http://users.sch.gr/veccio/ypodieythintes2.doc