Καλή αρχή!

Αφού βασανίσαμε γιά λίγο την ιδέα, την βάλαμε μπρός. Στη βράση κολλάει το σίδερο, σκεφτήκαμε. Αυτό το ιστολόγιο αρχικά προορίζεται να γίνει ο χώρος ανταλλαγής σκέψεων, ιδεών ή/και πληροφοριών των εκπαιδευτικών της Ε' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης. Και μετά; Λοιπόν ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ξεκινώντας βρεθήκαμε μπροστά σε διλήμματα. Τί είδους επικοινωνία θέλουμε να εγκαινιάσουμε; Με ποιούς θέλουμε να επικοινωνήσουμε; Θέλουμε κάτι να πούμε στους άλλους, θέλουμε να διαβάσουμε τις σκέψεις των άλλων ή μήπως θέλουμε και τα δύο; Τί θέλουμε να πούμε και τί θέλουμε να ακούσουμε; Ποιοί θα είμαστε εμείς και ποιοί οι άλλοι; Άς επιχειρήσουμε να απαντήσουμε με τη σειρά στα ερωτήματα αυτά.

Πρώτα απ' όλα σκεφτήκαμε οτι ένα site δίνει τη δυνατότητα ευρύτατης πληροφόρησης, πράγμα πολύ χρήσιμο. Όμως η πληροφόρηση αυτή, όσο και καλοστημένη να ήταν, θα παρέμενε μονόπλευρη : από την ΕΛΜΕ προς τα μέλη της, από τους συντάκτες προς τους αναγνώστες. Συζητήθηκε λίγο και η δυνατότητα μιας ταχυδρομικής λίστας για αποστολή αλληλογραφίας από όλους προς όλους, ή ένα φόρουμ συζητήσεων. Τελικά καταλήξαμε στην πιο μοντέρνα, την πιο δυναμική για την εποχή μας μορφή, αυτήν του blog. Στην πραγματικότητα δεν θέλουμε μόνο να ανταλλάσσουμε ηλεκτρονικά σκέψεις. Η επικοινωνία αυτή - αν και κρύβει μεγάλη δυναμικότητα μέσα της - παραμένει μισή, αν δεν συνοδεύεται και από τη φυσική, χειροπιαστή επικοινωνία, τη συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο, που για τους εκπαιδευτικούς αποτελεί (ακόμη - ευτυχώς) μια πολύ οικεία συμπεριφορά. Και πάντως το blog θέλει μια αμεσότητα, μια καθημερινή φροντίδα της επικοινωνίας, που βοηθά, μάλιστα οδηγεί στην φυσική επαφή, δεν την υποκαθιστά. Νά λοιπόν γιατί blog.

Ξέρουμε βέβαια οτι το blog είναι μια κατ' εξοχήν "ατομική" επίδοση, κάτι σαν προσωπικό "τάμα", ένα είδος στράτευσης για τη διάδοση των ιδεών σου, ωστόσο όχι συλλογικής αλλά ατομικής στράτευσης. Τί αντίφαση πάλι κι' αυτή η "ατομική" στράτευση! Πώς να συνταιριαστούν η ελεύθερη ατομική έκφραση του blogger με το στιμωξίδι των ιδεών στις συλλογικότητες. Και πάλι, από την άλλη μεριά, πώς να εγκαταλείψεις την πολύχρονα βιωμένη ιστορία της κοινωνικής στράτευσης για χάρη ενός μοντέρνου φαινομένου, όπως το ιστολόγιο, όσο δυναμικό κι' αν εμφανίζεται αυτό. Μάλλον η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Μπορούμε να τα πετύχουμε και τα δύο; Μπορούμε να αξιοποιήσουμε την κοινωνική εμπειρία μας στις συλλογικότητες για να μπολιάσουμε με αυτήν κάθε νέα μορφή επικοινωνίας που εγκαινιάζουμε; Μπορούμε από την άλλη μεριά να αξιοποιήσουμε τη φρεσκάδα των blogs για να αναζωογονήσουμε τις γηραλέες αντιλήψεις που ταλαιπωρούν το χώρο μας, μήπως και σωθούμε επιτέλους από εκείνη την αρχαία σκουριά, που κάνει τις αρθρώσεις να τρίζουν; Μήπως μπορέσουμε αντί για τριγμούς και στεναγμούς να ΑΡΘΡΩΣΟΥΜΕ επιτέλους λόγο ΑΝΤΙΜΑΧΟΜΕΝΟ και απειλητικό και να βάλουμε τα θεμέλια του εκπαιδευτικού συστήματος να τρίζουν; Ας το παλαίψουμε! Και ας περιμένουμε να δούμε την εξέλιξη και τ' αποτελέσματά της.

Γιατί εμείς δεν είμαστε οι "ΕΜΕΙΣ" του ερωτήματος, που τέθηκε παραπάνω. Εμείς είμαστε οι "ΑΛΛΟΙ", δηλαδή όλοι όσοι επιλέγουν να συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή για επικοινωνία, εκπαιδευτικοί και μη. Όμως κάποιος πρέπει να το ξεκινήσει, από κάπου πρέπει να αρχίσει αυτή η κίνηση. Ε, λοιπόν αυτοί είμαστε εμείς. Αυτοί που ξεκίνησαν γράφοντας αυτές τις πρώτες γραμμές και ανοίγοντας τη συζήτηση για την ΠΑΙΔΕΙΑ, έναν κοινό τόπο όλων των πολιτών, εκπαιδευτικών και μη.


Καλή αρχή!...

------------------------

ΥΓ. Μου φαίνεται οτι με τον τρόπο αυτό τελικά απαντήθηκε και το ερώτημα που διατυπώθηκε στην αρχή για τον προορισμό αυτού του ιστολογίου. Το γεγονός οτι αρχικά προορίζεται για την Ε' ΕΛΜΕ δεν δεσμεύει κανένα, ούτε και την ίδια την Ε' ΕΛΜΕ, η οποία μπορεί αν και όποτε θέλει να το αξιοποιήσει ή και να το αγνοήσει. Μπορεί όμως κάλλιστα να καταστεί ένα ηχηρό και πλούσιο βήμα για τις άλλες ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης, για όλες τις ΕΛΜΕ, για όλους τους συναδέλφους εντός ή εκτός ΕΛΜΕ, για παρατάξεις, συλλογικότητες, συμπολίτες, μαθητές, δασκάλους, εργαζόμενους ... και πάει λέγοντας.